Synchroniczność – Co to jest?

Zdarzenie, które ma obecnie miejsce, jest efektem synchroniczności w Twoim życiu. Synchroniczność to termin stworzony przez Carla Gustava Junga, który określa synchroniczność jako zdarzenie, którego nie da się odnaleźć czy przewidzieć, a po prostu się odkrywa. Nadmienia również, że świadome ego jest prowadzone ku synchroniczności.

Synchroniczność

Synchroniczność to termin stworzony przez szwajcarskiego psychiatrę i psychologa – Carla Gustava Junga. Jest to zasada, która miałaby współgrać z zasadą przyczynowości Arystotelesa.

Synchroniczność Junga to równoległe pojawienie się dwóch zjawisk lub wydarzeń, mających dla obserwatora wspólne znaczenie, jednak nie są one powiązane ze sobą przyczynowo. 

Według zachodniej nauki, zjawisko synchroniczności, może być wyjaśnione naukowo. Jedną z teorii, która jest pośrednio powiązana ze synchronicznością Junga, jest Teoria Strun, która opowiada się za tym, że wszystko jest przejawem drgań jednego fundamentalnego obiektu. Teoria Strun powstała na podstawie fizyki kwantowej i matematyki.

Zasada przyczynowości

Współcześnie zasada przyczynowości opisywana jest jako relacja podmiotu z przedmiotem rzeczywistości. W tradycji scholastycznej podmiot to bierny odbiorca obiektywnej rzeczywistości, do której powinien się przystosować.

Rzeczywistość jest narzucana podmiotowi, przynajmniej jawi się mu jako niezmienna, więc porusza się w niej, kierując się swoim rozsądkiem i własnym doświadczeniem.

Przedmiotem przyczynowości jest intelekt ludzki, który ma wpływ na kreowanie rzeczywistości. Rozum jest kluczowym czynnikiem w tworzeniu rzeczywistości, ponieważ wyprzedza on doświadczenie.

Synchroniczność a przyczynowość

Przyczynowość to forma powszechnej i koniecznej zależności zjawisk, które mają miejsce w otaczającej nas obiektywnej rzeczywistości. Sugeruje ona, że istnieją siły sprawcze w każdym ciele, że powodują wzajemne oddziaływanie.

Przyczynowość to połączenie ciała z umysłem, przez co jest szczególnego typu prawem podstawowym, ponieważ różni się tym, że nie jest realne. Nie istnieje w przypadku istot, które nie mają kontaktu ze swoim duchem.

Według Kartezjusza, w zjawisku zawsze zachodzi złożoność, a co jest złożone, musi być też proste. Tam, gdzie zachodzi złożoność, muszą istnieć przyczyny zewnętrzne, które wpływają na ruch prostszych części. 

W najprostszych częściach, które są niepodzielne, nie zachodzi żaden ruch i żadna zmiana. Nazywane są one przez wielkiego filozofa i matematyka Gottfireda Leibizna – monadami.

Monady Leibinza

Monady to cząstki świadomości, które posiadają własną hierarchię od najniższych, nieświadomych i najmniej złożonych do najwyższych, gdzie centralną monadą jest Bóg – Nieskończoność.

Monady nie mogą na siebie oddziaływać. Tworzą one spójną rzeczywistość, czyli jeden organizm. Są ustalone względem siebie synchronicznie, przez co mogą wydawać się od siebie zależne. Zatem synchroniczność może być zjawiskiem, które jest konieczne i z góry ustalone.

Według Leibenza człowiek nie posiada mocy sprawczej, a jedynie wolną wolę. Życzenia woli człowieka są realizowane przez Boga – moc sprawczą. Człowiek jest jednak wolny i może wybrać dowolną ścieżkę samorealizacji, nawet gdyby była ona zła.

Efekt synchroniczności

Pojawienie się dwóch zjawisk, wydarzeń lub stanów psychicznych w jednakowym czasie, mające dla obserwatora specjalne znaczenie i niemające ze sobą powiązania przyczynowego to efekt synchroniczności.

Bycie świadomym obserwowanej rzeczywistości pozwala realnie na nią wpływać. Zrozumienie funkcjonowania praw świata, umożliwia harmoniczne poruszanie się we własnej rzeczywistości.

Efekt synchroniczności wywodzi się ze starodawnej chińskiej teorii naukowej opartej na tym, co zwykle, z czym występuje, w sensie znaczącej koincydencji.

Efekt synchroniczności i zasada przyczynowości istnieją współmiernie. Według zasady przyczynowości, nic nie może zdarzyć się bez przyczyny, a jeśli jej nie obserwujemy, to jest ona wewnętrzna. Przyczynowość jest też określana jako relacja między skutkiem a przyczyną.

Według Carla Junga przyczynowość nie jest możliwa do odnalezienia czy przewidzenia, jest tym, co odkrywamy i czego doświadczamy. Synchroniczność jest efektem zdarzeń wytworzonych przez archetypy zbiorowej nieświadomości prowadzącej świadomość ego.

Synchroniczność a zbiegi okoliczności

Według niektórych naukowców synchroniczność może być alternatywnym pojęciem dla zbiegu okoliczności. Zdaniem Junga jest to błędne porównanie, ponieważ zbieg okoliczności jest pozbawiony obiektywizmu i logiki.

Zbiegi okoliczności nie są zawsze wynikiem przypadku. W wyniku działania sił natury mogą powstawać zdarzenia, które nie są powiązane ze sobą przyczynowo. Jednak przez wykorzystanie intuicji i działanie zgodnie z nimi, może prowadzić do procesu indywiduacji.

Po przejściu przez proces indywiduacji osoby mogą kształtować swoją rzeczywistość przez kontakt swoją świadomością z nieświadomością zbiorową.